Ang Nuclear Magnetic Resonance (NMR) ay isang nuceli (Nuclear) na partikular na spectroscopy na may malawak na pag-abot sa mga aplikasyon sa buong pisikal na agham, kimika at industriya. Gumagamit ang NMR ng malaking magnet (Magnetic) upang suriin ang mga intrinsic spin properties ng atomic nuclei. Tulad ng lahat ng spectroscopy, ang NMR ay gumagamit ng isang bahagi ng electromagnetic radiation (radio frequency waves) upang i-promote ang mga transisyon sa pagitan ng mga antas ng nuclear energy (Resonance).

Ngayon, ang NMR ay naging isang sopistikado at makapangyarihang analytical na teknolohiya na nakahanap ng iba't ibang aplikasyon sa maraming disiplina ng siyentipikong pananaliksik, medisina, at iba't ibang industriya. Ang modernong NMR spectroscopy ay binibigyang-diin ang aplikasyon sa biomolecular system at gumaganap ng mahalagang papel sa structural biology. Sa mga pag-unlad sa parehong pamamaraan at instrumentasyon sa nakalipas na dalawang dekada, ang NMR ay naging isa sa pinakamakapangyarihan at maraming nalalaman na spectroscopic na pamamaraan para sa pagsusuri ng biomacromolecules.

Ang NMR magnet ay arguably ang pinakamahalagang bahagi ng NMR spectrometer. Ang NMR magnet ay isa sa mga pinakamahal na bahagi ng nuclear magnetic resonance spectrometer system. Ang teknolohiya ng magnet ng NMR ay nagbago nang malaki mula noong pagbuo ng NMR. Ang mga naunang NMR magnet ay permanenteng iron core o mga electromagnet na gumagawa ng mga magnetic field na mas mababa sa 1.5 T. Ngayon, karamihan sa mga NMR magnet ay nasa superconducting type.